ἀνάρϐυλος

ἀνάργυρος

ἀνάρετος
ἀν·άργυρος, ος, ον [ῠ]
1 qui n’a pas d’argent, pauvre, Lys. fr. 19 ; Plat. Leg. 679b ||
2 qui ne consiste pas en argent (présent) P. Sil. Th. Pyth. 5.
Étym. ἀν-, ἄ.