ἀναρίστησις

ἀναρίστητος

ἀναριστία
ἀναρίστητος, ος, ον [ᾱρ] qui n’a pas dîné (en parl. du repas du matin ou du milieu du jour), Eup. (Ath. 47e) ; Ar. fr. 391.
Étym. ἀναριστέω.