ἀνασκευαστικῶς

ἀνασκευή

ἀνασκησία
ἀνασκευή, ῆς (ἡ)
I destruction, suppression, Arr. Epict. 4, 1, 175 ||
II p. suite :
1 t. de rhét. réfutation, Sext. M. 6, 4, etc. ||
2 guérison, Diosc. 3, 154.
Étym. cf. ἀνασκευάζω.