ἀνασκησία

ἀνάσκητος

ἀνασκήτως
ἀν·άσκητος, ος, ον, non exercé, non préparé, Xén. Cyr. 8, 8, 24 ; Pol. 1, 61, 4 ; Plut. Cam. 8, etc. ; avec le gén. non exercé à, Gal. 2, 3.
Étym. ἀν-, ἀσκέω.