ἀναθάρρησις

ἀναθαρρύνω

ἀναθαρσέω-ῶ
ἀνα·θαρρύνω :
1 tr. encourager, acc. Xén. Cyr. 5, 4, 23 ; Plut. Per. 35, etc. ||
2 intr. reprendre courage, Plut. Luc. 14.