ἀνάθεσις

ἀναθετέον

ἀναθέω
ἀναθετέον, vb. d’ἀνατίθημι :
1 il faut attribuer, Hpc. 5, 52 ; Ath. 701f ||
2 il faut différer, Plat. Leg. 935e ; Plut. M. 817c.