ἀναθυμιάω-ῶ

ἀναθύω

Ἄναια
ἀνα·θύω (impf. ἀνέθυον)
1 s’élancer, jaillir avec force, Call. Cer. 30 ||
2 être ardent, impétueux, A. Rh. 3, 685.
ἀνα·θύω (inf. ao. pass. ἀναθυθῆναι) faire un nouveau sacrifice, DC. 37, 46.