ἀγχίνοια

ἀγχίνοος-ους

ἀγχινόως
ἀγχί·νοος-ους, οος-ους, οον-ουν [ῐ] d’esprit vif, intelligent, Od. 13, 332 ; Xén. Cyr. 1, 4, 3 ; Plat. Leg. 747b ||
Cp. -ούστερος, Sext. 65, 29 Bkk. ; sup. -ούστατος, ibid. 66, 16.
Étym. ἄ. νόος, cf. « présence d’esprit ».