ἀγχίπολις

ἀγχίπορος

ἀγχίπους
ἀγχί·πορος, ος, ον [ῐ] qui vient auprès, qui accompagne, Anth. 10, 64 ; avec le gén. Nonn. Jo. 4, 47 ; 6, 9.
Étym. ἄ. πόρος.