Ἀνδοκίδης

ἀνδραγαθέω-ῶ

ἀνδραγάθημα
ἀνδρ·αγαθέω-ῶ (ao. ἠνδραγάθησα) [ρᾰᾰ] agir en homme de bien ou de cœur, Pol. 1, 45, 3 ; Plut. Eum. 7 ; τὰ ἠνδραγαθημένα, Plut. Fab. 20, belles actions.
Étym. ἀνήρ, ἀγαθός.