ἀνετέον

ἀνετεροίωτος

ἀνετικός
ἀν·ετεροίωτος, ος, ον, qui n’est pas ou ne peut pas être changé, Arstt. Mund. 2, 10 ; Sext. M. 8, 455.
Étym. ἀν-, ἑτεροιόω.