ἀνιστορησία

ἀνιστόρητος

ἀνιστορήτως
ἀν·ιστόρητος, ος, ον :
1 non renseigné sur, gén. Arr. Epict. 1, 6, 23, ou περί τινος, Pol. 12, 3, 2, sur qqe ch. ||
2 non mentionné dans l’histoire, inconnu, Plut. M. 731c, 733b.
Étym. ἀν-, ἱστορέω.