ἀγκονίω

ἄγκος

Ἄγκος
ἄγκος, εος-ους (τὸ) courbure, enfoncement, d’où vallée, vallon, Il. 20, 490 ; Od. 4, 337 ; Hés. O. 389 ; Hdt. 6, 74 ; Eur. Bacch. 1051.
Étym. R. indo-europ. *h₂enk-, courbure, cf. sscr. ánkas- ; v. ἀγκών.