ἀγκυλόκωλος

ἀγκυλομήτης

ἀγκυλόμητις
ἀγκυλο·μήτης, ου (ὁ, ἡ) [ῠ] à l’esprit retors, fourbe, rusé, ép. de Kronos, Il. 2, 205 ; Od. 21, 415, etc. ; Hés. Th. 19 ; et de Prométhée, Hés. Th. 546, O. 48 ||
E Gén. ion. -μήτεω, Il. 2, 204.
Étym. ἀ. μῆτις.