ἄνοιγμα

ἀνοίγνυμι

ἀνοιγνύω
ἀν·οίγνυμι (seul. prés. Lys. 12, 10 ; Dém. 765, 1 ; impf. 3 sg. ἀνεῴγνυ, App. Mithr. 44 ; pass. prés. part. acc. fém. plur. ἀνοιγνυμένας, CIA. 2, 1054, 88 (347 av. J.-C. ; v. Meisterh. p. 154, 16)) c. les suiv. ||
Moy. (seul. prés. 3 sg. ἀνοίγνυται [] Eur. Ion 923 ; part. -ύμενος, Ar. Eq. 1326 ; et fut. 3 sg. au sens pass. ἀνοίξεται, CIA. 2, 1054, 25 (347 av. J.-C. ; v. Meisterh. p. 155, 9)) m. sign.