ἀνοικοδόμητος

ἀνοικονόμητος

ἄνοικος
ἀν·οικονόμητος, ος, ον :
1 qui n’est pas bien administré ou ordonné, mal arrangé, Mach. (Ath. 341b) ; Lgn 33, 5 ||
2 qui administre mal, Plut. M. 517e ; A. Gell. 12, 12, 4.
Étym. ἀν-, οἰκονομέω.