ἀνοίκτως

ἀνοιμώζω

ἀνοιμωκτί
ἀν·οιμώζω (ao. ἀνῴμωξα) éclater en gémissements, Eschl. Pers. 465 ; Thc. 3, 13, etc. ||
E Impf. itér. 3 sg. ἀνοιμώζεσκε, Q. Sm. 14, 281.
Étym. ἀνά, οἰ.