ἀνθερικώδης

ἀνθέριξ

ἀνθερίσκος
ἀνθέριξ, ικος (ὁ) [ῐκ]
1 barbe d’épi, d’où épi, Il. 20, 227 ; Hés. fr. 156 Gœtlling ; Opp. C. 1, 231 ||
2 tige, Hdt. 4, 190 ; Thcr. Idyl. 1, 52.
Étym. ἄνθος.