ἀνθοϐαφική

ἀνθοϐάφος

ἀνθοϐολέω-ῶ
ἀνθο·ϐάφος, ου (ὁ) [ϐᾰ] c. ἀνθοϐαφεύς, Plut. M. 830e ; Man. 2, 326.