ἀντοχέομαι-οῦμαι

ἀντοχή

ἀντοχυρόω-ῶ
ἀντοχή, ῆς (ἡ) action de retenir avec force, cohésion, Gal. 2, 272 ; Orib. 34 Mai.
Étym. ἀντέχω.