ἀνυποταξία

ἀνυποτίμητος

ἀνυποτιμήτως
ἀν·υποτίμητος, ος, ον [ῑ] non taxé d’une amende, d’où non condamné, Jos. A.J. 15, 7, 10.
Étym. ἀν-, ὑποτιμάω.