ἀνηλιάζω

ἀνήλιος

ἀνήλιπος
ἀν·ήλιος, ος, ον, sans soleil, sombre, Eschl. Pr. 453, etc. ; Soph. O.C. 675 ; Eur. H.f. 607, etc. ; Luc. Nec. 9 ||
E Dor. ἀνάλιος [ᾰᾱ] Eschl. Sept. 859, etc. ; Soph. l. c.
Étym. ἀν-, ἥ.