ἀνηνεμέω-ῶ

ἀνηνεμία

ἀνήνεμος
ἀνηνεμία, ας (ἡ) absence de vent, calme, Anth. 9, 544 ; mot blâmé par Luc. Pseud. 29.
Étym. ἀνήνεμος.