ἀνώδυνος

ἀνωδύνως

ἄνωθεν
ἀνωδύνως [ῠ] adv. sans douleur, Hpc. 205g ; Plut. Cic. 2, Cleom. 10 ||
Sup. -ώτατα, Hpc. Acut. 384, 3.