ἀνωμαλότης

ἀνωμάλως

ἀνωμολόγητος
ἀνωμάλως [μᾰ] adv. inégalement, irrégulièrement, Hpc. Progn. 37 ; Plat. Tim. 52e ; Isocr. 145c, 197e ; Arstt. Phys. 6, 7, 6, etc.