ἀοργησία

ἀόργητος

ἀοργήτως
ἀ·όργητος, ος, ον, qui ne se fâche pas, d’où :
1 indifférent, Arr. Epict. 3, 20, 9 ||
2 en b. part, doux, calme, Plut. M. 10b ; Luc. Herm. 12, Dem. 51.
Étym. ἀ, ὀργάω.