ἀπαγωγή

ἀπαγωγός

ἀπαδεείν-εῖν
ἀπαγωγός, ός, όν [ᾰγ] qui emmène, qui entraîne, Gorg. Hel. 10 ; Jambl. Myst. 2, 5 ; Syn. Hymn. 4.
Étym. ἀπάγω.