ἄπαις

ἀπαίσιος

ἀπαισίως
ἀπ·αίσιος, ος, ον, sous de funestes auspices, Plut. M. 266d, Arist. 15 ; Luc. Laps. 2, etc.
Étym. ἀπό, αἴσιος.