ἀπαγχονίζω

ἀπάγχω

ἀπάγω
ἀπ·άγχω (ao. ἀπῆγξα) étrangler, étouffer, acc. Od. 19, 230 ; Ar. Nub. 1385 ; Pol. 16, 34, 9, etc. ; fig. Ar. Nub. 686, etc. ||
Moy. (ao. ἀπηγξάμην) se pendre : ἔκ τινος, Thc. 3, 81 ; 4, 48 ; Eschl. Suppl. 465, à qqe ch. ; abs. Hdt. 7, 232 ; Xén. Hier. 7, 13, etc., fig. Ar. Nub. 988 ||
E Moy. prés. impér. 2 sg. poét. ἀπάγχεο, Archil. (Arstt. Pol. 7, 7).