ἀπαρεμποδίστως

ἀπαρέμφατος

ἀπαρεμφάτως
ἀ·παρέμφατος, ος, ον [φᾰ] qui ne définit pas clairement, gén. Dysc. Pron. 10a ; Clém. 635, 14 ; ἡ ἀ. (s. e. ἔγκλισις) DH. Comp. 37, 14 ; Dysc. Synt. 3, p. 226, etc. le mode indéfini, c. à d. l’infinitif.
Étym. ἀ, παρεμφαίνω.