ἀπατεύω

ἀπατεών

ἀπάτη
ἀπατεών, ῶνος (ὁ) [ᾰᾰ] trompeur, fourbe, Xén. Cyr. 1, 6, 27 ; Plat. Rsp. 451a.
Étym. ἀπατάω.