ἀπ·ελάω-ῶ (seul. impér. prés. ἀπέλα [ᾱ] Xén. Cyr. 8, 3, 32, et impf. dor. ἀπήλαον, Ar. Lys. 1001 ; sel. d’autres, ao. 3 pl. dor. ἀπήλααν, de ἀπελαύνω) c. ἀπελαύνω.