ἀπερεύγομαι

ἀπ·ερεύγομαι (seul. prés. et ao. 2 ἀπήρυγον [ῠ]) vomir, Hpc. 482, 48 ; Nic. Al. 380, Th. 435, etc. ; en parl. d’un fleuve, DP. 693, 981.