ἀφίλητος

ἀφιλία

ἀφιλόδοξος
ἀφιλία, ας (ἡ) [φῐ] manque d’amis ou d’amitié, Arstt. Rhet. 2, 8, 10 ; Nic. 3, 6, 3.
Étym. ἄφιλος.