ἄφοδος

ἀφοίϐαντος

ἀφοίνικτος
ἀ·φοίϐαντος, ος, ον, non purifié, d’où souillé, Eschl. Eum. 237 ; fr. 144.
Étym. ἀ, φοιϐαίνω ; sel. Nauck, p.-ê. ἀφοίϐαστος de ἀ, φοιϐάζω.