ἀφροντίστως

ἀφρόνως

ἀφρός
ἀφρόνως, adv. sans raison, follement, Soph. Aj. 766 ; Xén. Cyr. 1, 6, 40, etc. ; Isocr. 83e ; etc. ||
Cp. ἀφρονεστέρως, Plat. Lach. 193c.
Étym. ἄφρων.