ἀφθίτως

ἄφθογγος

ἀφθονέστερος
ἄ·φθογγος, ος, ον :
1 act. sans voix, muet, Hh. Cer. 198 ; Hdt. 1, 116 ; Eschl. Pers. 206, etc. ; Soph. Aj. 311 ; Eur. Ph. 960, etc. ; τὰ ἄφθογγα (s. e. γράμματα) Plat. Crat. 424c ; Phil. 18c, les lettres muettes, c. à d. les consonnes ||
2 pass. dont on ne doit pas parler, Soph. fr. 548.
Étym. ἀ, φθέγγομαι.