ἀφθονέστερος

ἀφθόνητος

ἀφθονία
ἀ·φθόνητος, ος, ον :
1 pass. non envié, Pd. O. 10, 7 ; Eschl. Ag. 939 ||
2 act. qui ne porte pas envie à, dat. Pd. O. 13, 24.
Étym. ἀ, φθονέω.