ἀφθορία

ἄφθορος

ἀφθόρως
ἄ·φθορος, ος, ον, non corrompu, pur, en parl. de jeunes gens, DS. 4, 7 ; Spt. Esth. 2, 5 ; Anth. 9, 229 ; Artém. 5, 95.
Étym. ἀ, φθείρω.