ἀφηγηματικῶς

ἀφήγησις

ἀφηγητήρ
ἀφήγησις, εως (ἡ) récit, narration, Arr. An. 1, 1, 3 ; 4, 14, 4 ; DH. 2, 7 ; Jos. B.J. 1, 11, 4 ; Luc. H. conscr. 30 ||
E Ion. ἀπήγησις, gén. -ιος, Hdt. 2, 70 ; 3, 125 ; 5, 65.
Étym. ἀφηγέομαι.