ἀπίλλω

ἀπίμελος

ἀπίναι
ἀ·πίμελος, ος, ον [ῑ] sans graisse, Diocl. (Ath. 116e) ||
Cp. -ώτερος, Arstt. P.A. 3, 9, 14, etc. ; sup. -ώτατος, Arstt. H.A. 3, 17, 3.
Étym. ἀ, πιμελή ; cf. le préc.