ἀπίθανος

ἀπιθανότης

ἀπιθάνως
ἀπιθανότης, ητος (ἡ) [ῐᾰ]
1 manque d’autorité pour persuader, invraisemblance, Eschn. 36, 23 ||
2 incrédulité, défiance, Jos. c. Ap. 1, 34.
Étym. ἀπίθανος.