ἄπλετος

ἄπλευρος

ἄπλευστος
ἄ·πλευρος, ος, ον, non pourvu de côtes, d’où sans appui, Télès (Stob. Fl. 108, 83, vol. 4, p. 49, l. 31 Mein.) ||
Cp. -ότερος, Arstt. Physiogn. 5 ; sup. -ότατος, Orib. 3, p. 24.
Étym. ἀ, πλευρά.