ἁπλόος-οῦς

ἄπλοος-ους

ἁπλοπάθεια
ἄ·πλοος-ους, οος-ους, οον-ουν :
1 pass. où l’on ne peut naviguer, non navigable, Dém. 307, 19 ; Pol. 4, 38, 7, etc. ||
2 act. qui ne peut naviguer, impropre à la navigation, en parl. de navires, And. 24, 6 ; Thc. 7, 34, etc. ; en parl. de pers. Criton (Ath. 173b) ||
Cp. ἀπλοώτερος, Thc. 7, 60.
Étym. ἀ, πλέω.