ἀποϐλητικός

ἀπόϐλητος

ἀποϐλίττω
ἀπόϐλητος, ος, ον :
1 qu’on doit rejeter, méprisable, Il. 2, 361 ; 3, 65 ||
2 rejeté, repoussé, Plut. M. 821a ; Luc. Tox. 37 ||
E -ϐλητή, DL. 7, 127 ; Jambl. Myst. 1, 19, p. 34, 2.
Étym. ἀποϐάλλω.