ἀποδαίομαι

ἀποδάκνω

ἀποδάκρυσις
ἀπο·δάκνω (f. -δήξομαι, ao. 2 ἀπέδακον, part. pf. pass. ἀποδεδηγμένος, etc.) déchirer avec les dents, mordre dans, Xén. Conv. 5, 7 ; Aristom. (Ath. 11d) ; Luc. D. mer. 12, 1, etc. ||
Moy. m. sign. Arstt. Probl. 31, 9.