ἀποδεικτικός
ἀποδεικτικῶςἀποδεικτικός, ή,
όν : démonstratif, propre à convaincre, Arstt. Rhet. 1, 2, 19, etc. ;
en parl. d’un ouvraqe d’histoire d’où se dégage
la philosophie des faits, Pol.
2, 37, 3, etc. ; Plut. M. 242f ||
Sup. -ώτατος, Phil. 2, 499.
Étym.
ἀποδεικτός.