ἀποδειλιάω-ῶ
ἀπόδειξιςἀπο·δειλιάω-ῶ (impf.
ἀπεδειλίων, ao.
ἀπεδειλίασα, pf. ἀποδεδειλίακα)
s’effrayer, avoir peur, Xén. Mem. 3, 12, 2 ;
Plat. Gorg.
480c ;
πρός τινα, Pol.
11, 16, 2 ; τινα, Plut. Cæs. 8, de qqn ;
ἔν τινι, Xén.
Mem. 3, 12,
2 ; Plat. Rsp. 504a, 535b ; Pol. 1, 40, 1, etc. ;
πρός τι, Luc.
D. mort. 10,
9, etc. ; Jos. A.J. 7, 14, 2 ; τι,
Pol. 5, 35, 4 ;
5, 84, 5, de qqe ch. ; avec le gén.: ἀπ. τινος,
Xén. Lac.
10, 7, renoncer par peur à qqe ch.