ἀποδιοπομπέομαι-οῦμαι

ἀποδιοπόμπησις

ἀποδιοπομπητέον
ἀποδιοπόμπησις, εως (ἡ) sacrifice expiatoire, conjuration religieuse, Plat. Leg. 854b.
Étym. v. le préc.