ἀποδιωθέω-ῶ

ἀποδιωκτέος

ἀποδίωκτος
ἀποδιωκτέος, α, ον, vb. d’ἀποδιώκω, Hdn gr. Epim. p. 165 Boissonade ; au neutre, Lib. 4, 853.